Pijn

Vaak hebben klachten te maken met pijn. Pijn wordt gedefinieerd als: een subjectieve, onplezierige, sensorische ervaring, geassocieerd met actuele of dreigende weefselschade. Kennelijk moeten wij worden geïnformeerd als er iets aan ons lijf kapot is, of dreigt kapot te gaan. Het stelt ons in staat om herstelprocessen te kunnen starten en het gedrag te kunnen veranderen.

Bij daadwerkelijke weefselschade (bijvoorbeeld een huidwond, gebroken been of gescheurde enkelbanden) is er sprake van anatomische schade. De pijn maant je tot rust en immobilisatie; bewegen van de aangedane weefsels doet meestal pijn. Het is een natuurlijk proces wat je lichaam de rust geeft om de kapotte weefsels te herstellen. De pijn is meestal ook de indicatie of je weer mag en kan gaan bewegen.

Dreigende weefselschade kan onder andere een lokale verzuring van weefsels door een verslechterde doorbloeding zijn, of het in eindstand brengen van een gewricht. Dit geeft nog geen directe anatomische schade, maar kan afhankelijk van de aard en duur op termijn wel tot schade leiden. Ook daarover dient het brein te worden geïnformeerd.

Zintuigen signaleren prikkels die via het zenuwstelsel worden doorgegeven aan het ruggenmerg. Ter hoogte van het ruggenmerg wordt bepaald of- en in welke mate die prikkels worden doorgegeven aan het brein. Over het algemeen wordt pijn niet als plezierig ervaren en wil je daar zo snel als mogelijk van af.

Pijnprikkels kunnen op meerdere manieren ter hoogte van het ruggenmerg worden verzwakt en versterkt. In de achterhoorn van het ruggenmerg geven primaire zenuwvezels hun informatie via een “poort” door aan stijgende zenuwvezels, die de informatie (in principe) verder naar het brein vervoeren. Dit mechanisme staat bekend als de “poorttheorie” (de gate-control theory van R. Melzack en P.Wall). De poort naar het brein kan geopend of gesloten zijn.

De volgende factoren openen de poort (toegenomen sensitisatie):

• lichamelijk letsel
• onvoldoende lichaamsbeweging
• verveling
• negatieve emoties met spanning (stress), zoals bang, boos, bedroefd, bezorgd, onrust
• sensitisatie (het gevoelig worden van het zenuwstelsel)
• depressie
• vermoeidheid
• focus op pijn en andere lichamelijke sensaties

De volgende factoren sluiten de poort: (afgenomen sensitisatie):

• medicatie
• counter-stimulatie (zoals massage, dry needling, mobilisaties, oscillaties en bewegen)
• positieve emoties met ontspanning, zoals het hebben van vertrouwen, blijdschap en geluk
• adaptatie (vermogen om aan te passen)
• intensieve, selectieve, kortdurende focus of concentratie (bijvoorbeeld afleiding)
• actieve benadering van- en interesse in activiteiten des levens

Dit mechanisme verklaart waarom de gewaarwording van pijn bij eenzelfde lichamelijke beschadiging onder verschillende omstandigheden anders kan zijn. Het verklaart ook dat er geen “simpel trucje” is om pijnklachten definitief op te lossen. Uiteraard kan je de pijnprikkels tijdelijk dempen door het gebruik van medicatie en dat zal soms ook nodig zijn. Vooral bij acute en kortdurende pijn kan dat een effectief middel zijn.
Bij langdurig aanhoudende pijn zal er naar meerdere factoren moeten worden gekeken om naast de symptomen ook de oorzaak van de pijn te verminderen of op te heffen. Daarvoor is een goede samenwerking nodig tussen de cliënt en de behandelaar…

Wij bieden u geen vervanging van de reguliere geneeskunde. Wél hebben wij verschillende technieken in onze rugzak om samen met u te werken aan vermindering van uw (pijn)klachten. Door middel van diverse bewezen technieken kunnen wij op een natuurlijke manier het zelfgenezend vermogen van mensen ondersteunen.